Ieder jaar op 31 maart vieren transgender-, LHBTI- en mensenrechtenorganisaties de Internationale Dag van de Transgenderrechten. Of misschien is een betere vertaling van de 'Transgender Day of Visibility' de Dag van de Transgenderzichtbaarheid. Dat is namelijk de achterliggende gedachte achter de Dag; dat transgender- en interseksepersonen nog dagelijks gediscrimineerd worden op allerlei vlakken, en dat ze daardoor niet zichzelf kunnen uiten zoals ze zouden willen.
Deze Dag heeft niet één specifieke organisator, maar wordt door de hele wereld aangegrepen om aandacht te vragen voor het fenomeen. Met voorlichtingscampagnes wordt begrip gevraagd en met rapporten met cijfers wordt de situatie van transgenders hard gemaakt. We leren op deze Dag hoeveel mensen zich als trans identificeren, maar ook de duistere cijfers zoals hoe zij minder goed mee kunnen komen in het openbare leven, het werkveld of simpelweg op straat. De Dag is bedoeld om aandacht te vragen voor 'de discriminatie en het geweld waar transpersonen mee te maken hebben.'
De Dag voor de mensen die geen huis hebben. Op $datum staan we stil bij dit fenomeen, omdat thuisloosheid in een welvarend land als Nederland niet zou moeten en mogen bestaan.
In Nederland-waterland redden we ons wel. Als je hier in een meer of rivier valt schoolzwem je je meestal gewoon naar de oever, en recreatief zwemmen is 's zomers een van onze favoriete bezigheden.
Albinisme is geen prettige gesteldheid. De 'ziekte' waarbij een persoon geen pigment in zijn huid heeft zorgt niet alleen voor een spierwit lichaam dat slecht tegen de zon kan en weinig weerstand heeft, maar ook veel veel discriminatie wereldwijd.
