Op de Dag Van De Persvrijheid vieren we het grondrecht dat 'vrijheid van drukpers' heet. In onze grondwet staat artikel 7 bekend als de ultieme vrijheid alles te mogen zeggen en schrijven wat je wil. Dat is een groot goed dat intact gehouden moet worden, en in andere landen zelfs uitgebreid moet worden. Want nog op te veel plaatsen in deze wereld is vrijheid van pers helemaal niet zo vanzelfsprekend - en inmiddels zijn er ook in Nederland genoeg schoften die de persvrijheid jammerlijk ondermijnen.
In slechts een vijfde van de wereld geldt totale persvrijheid. In veel landen kunnen journalisten de waarheid niet melden, en worden zij soms zelfs gevangen genomen of vermoord. Op deze Dag staan we stil bij ons wonderlijke recht dat persvrijheid heet en bij de landen waar dit beter kan.
De datum van 3 mei is gekozen vanwege de ondertekening van het Verdrag van Windhoek in 1991, waarin enkele Afrikaanse kranten tekenden voor meer persvrijheid. De Dag wordt uitgeroepen door UNESCO (en dat maakt het dus zo'n VN-Dag). Tijdens de Dag wordt onder andere de Guillermo Cano Wereldpersvrijheidsprijs uitgereikt. Die is genoemd naar de Colombiaanse journalist Guillerma Cano, die in 1986 werd vermoord omdat hij kritisch schreef over de gewelddadige drugsoorlogen in het land.
Als u leeft volgens de teksten van Marco Borsato doet u het fout. Wie werkelijk denkt dat de meeste dromen bedrog zijn is juist degene die bedrogen uitkomt, want alleen met een droom kan de wereld worden verbeterd.
"Democratie is de slechtste vorm van regeren, op alle andere vormen na", sprak Winston Churchill ooit - en als iemand het kan weten, dan is hij het wel.
"Ik denk, dus ik ben" is een belangrijk filosofisch concept, maar zie daar maar eens mee door de douane te komen. Identiteit bestaat anno nu uit meer dan alleen iemands hoop en dromen, maar ook uit een fysiek papiertje, een paspoort of een andere, vaak digitale vorm van bewijs dat je bent wie je bent.
