Ieder jaar op 31 maart vieren transgender-, LHBTI- en mensenrechtenorganisaties de Internationale Dag van de Transgenderrechten. Of misschien is een betere vertaling van de 'Transgender Day of Visibility' de Dag van de Transgenderzichtbaarheid. Dat is namelijk de achterliggende gedachte achter de Dag; dat transgender- en interseksepersonen nog dagelijks gediscrimineerd worden op allerlei vlakken, en dat ze daardoor niet zichzelf kunnen uiten zoals ze zouden willen.
Deze Dag heeft niet één specifieke organisator, maar wordt door de hele wereld aangegrepen om aandacht te vragen voor het fenomeen. Met voorlichtingscampagnes wordt begrip gevraagd en met rapporten met cijfers wordt de situatie van transgenders hard gemaakt. We leren op deze Dag hoeveel mensen zich als trans identificeren, maar ook de duistere cijfers zoals hoe zij minder goed mee kunnen komen in het openbare leven, het werkveld of simpelweg op straat. De Dag is bedoeld om aandacht te vragen voor 'de discriminatie en het geweld waar transpersonen mee te maken hebben.'
In de brede maatschappelijke LHBTI-discussie raakt een belangrijke seksueel georiënteerde groep een beetje ondergesneeuwd. Aseksuelen indentificeren zich niet op een van die manieren - ze voelen juist helemaal geen seksuele aantrekkingskracht tot wie dan ook.
Op de barricades! Weg met het glazen plafond, de 70 cent per euro en de stereotiepen. Op 8 maart is het Internationale Vrouwendag, een Dag die bedoeld is om aandacht te vragen voor de positie van vrouwen in de maatschappij.
Roze Zaterdag is de Nederlandse equivelant van de Amerikaanse Gay Pride Parade. Tijdens Roze Zaterdag staat ieder jaar een grote Nederlandse stad centraal om zich sterk te maken voor homorechten.
