Weet u nog? Vroeger? Toen schreven we nog. Met de hand. En daar legden we herinneringen mee vast. In "boeken". Moeten we überhaupt nog boeken halen? Of zijn het slechts overbodig gestorven bomen die te veel semi-interessante plaats innemen in de schaarste van uw kast?
UNESCO vindt dat de belangrijkste bron van erfgoed in de 21e eeuw bestaat uit audiovisueel materiaal: Foto's, video's, PDF'jes en MP3's. Allemaal digitaal, op uw harde schijf of in Googles databases, ze lijken zo vereeuwigd te zijn. Maar gevaar heerst, want UNESCO denkt dat deze vorm van data slechts een levensduur heeft van 10 tot 15 jaar door slecht beheer, verwaarlozing of gebrek aan middelen en mankracht. En dat moet voorkomen worden als we ons culturele audiovisuele erfgoed willen behouden, aldus de technologische tak van de VN.
Dat kunnen we voorkomen met een Dag. De Internationale Dag van het Audiovisueel Erfgoed is in 2005 opgericht door de VN om deze digitale herinneringen te behouden voor het nageslacht. Op deze Dag vinden wereldwijd congressen en fora plaats die discussiëren over het onderwerp, overheden en bedrijven gaan in beraad met elkaar en er zijn promotiecampagnes te vinden.
Theater. Dat is, zullen we maar zeggen, een film die je niet op pauze kunt zetten, niet mee naar huis kunt nemen en niet terug kunt spoelen als je iets niet begrijpt.
De Arabische wereld is een ingewikkelde hutspot van talen, culturen, stammen en volkeren, maar één ding bindt de inwoners van landen van de Mediterrane gebieden tot aan de Indische Oceaan met elkaar.
Je zou soms kunnen denken dat de bescherming van intellectueel erfgoed zijn beste tijd wel heeft gehad met het internet. Maar niets is minder waar. Sterker nog, juist nu het internet zo belangrijk is voor de wereldeconomie is het juist essentieel om nieuw bedachte concepten goed te beschermen, omdat de concurrentie er anders mee aan de haal gaat.
